تومور مارکرها

تومور مارکرها Tumor Markers | PSA | CEA – سرطان دومین عامل عمده مرگ، بعد از بیماری های قلبی عروقی در ایالات متحده می باشد.حتی بسیار دردناک تر از مرگ و میر ناشی از سرطان، آثار جسم و احساسی است که به دلیل این بیماری متحمل میشویم. سرطان یک بیماری واحد نیست بلکه عوامل فراوانی هستند که در رشد اختلال و بی نظمی حاصله دخیل اند.فهم اختلالات مولکولی و سلولی در سلولهای توموری منجر به پیشرفت عظیمی در درمان تومورها گشته است. در میان تومورها طبقه بندی نئوپلاسم ها به خوش خیم و بدخیم بر اساس رفتار بالینی بالقوه است.تومور وقتی خوش خیم است که محدود خواهد ماند و با برداشت موضعی درمان میشود. تومورهای بدخیم را سرطان میگویند بدان معنا که ضایعه میتواند باعث تخریب و آسیب به ساختارهای مجاور شود و یا متاستاز دهد و باعث مرگ شود. از روشهای تشخیص آزمایشگاهی سرطان میتوان به موارد زیر اشاره کرد:برای تشخیص تومورها روش های متعدد نمونه برداری وجود دارد که شامل بیوپسی، مکش با سوزن نازک وگسترده های سلول شناختی می باشند. ایمونو هسیتوشیمی و فلوسیتومتری به تشخیص و طبقه بندی تومورها کمک می کنند.تعیین وضعیت مولکولی تومورها توسط آرایش cDNA و توالی ها می توانند بروز قطعات بزرگی از ژنوم وفهرست همه جهش های ژنوم را مشخص نمایند. از پروتئین های آزاد شده به داخل سرم توسط تومورها مثل PSA می توان برای غربالگری سرطان هاو پیگیری عود بعد از درمان استفاده نمود.بررسی بیوشیمیایی آنزیم های وابسته به تومور، هورمون ها و دیگر شاخص های توموری در خونموجب تشخیص قطعی تومور ها نمیشود، ولی با این حال از شناخت شاخص های توموری می توانبه عنوان آزمونی جهت غربالگری و تعیین پاسخ به درمان یا کشف عود بیماری استفاده کرد.