مارکر های عملکرد کلیه Renal Function Markers – کلیه عضوی است که به لحاظ ساختمانی پیچیده بوده و به نحوی تکامل یافته است تا بتواند چند عملکرد مهم را انجام دهد: دفع فرآورده های زاید متابولیسم، تنظیم آب و نمک بدن، حفظ تعادل اسید و ترشح انواع گوناگونی از هورمون ها و پروستا گلاندین ها . بیماری های کلیه نیزبه اندازه ساختمان آن پیچیده هستند ولی با تقسیم بندی این بیماری ها به بیماری هایی که بر چهار جزء سازنده آن ( یعنی گلومرول ها، توبول ها،بافت بینابینی و عروق خونی) تاثیر میگذارند، مطالعه این بیماری ها نیز آسان ترخواهد شد. این رویکرد سنتی، مفید است زیرا تظاهرات اولیه بیماری هایی که بر هر یک از این اجزا تاثیر می گذارنداز یکدیگر متمایز هستند از این گذشته به نظر می رسد که برخی ساختمان ها نسبت به شکل های خاصیاز آسیب های کلیوی مستعدتر باشند برای مثال بیماری های گلومرولی اغلب با واسطه ایمنی ایجاد می شوند در حالی که اختلالات بافت بینابینی و توبول ها بیشتر در اثر عوامل سمی یا عفونی پدید می آیند. با این حال صدمات وارده بر یک جزء تقریبا همواره به طور ثانویه بر اجزای دیگر نیز تاثیر میگذارد. بیماری کلیوی مزمن صرفنظر از خاستگاه آن تمایل دارد تا در نهایت،به هر چهار جزء کلیه صدمه برساند و به بیماری کلیوی مرحله آخر (End-Stage Kidney Disease) منتهی شود. به همین دلایل، علائم و نشانه های اولیه بیماری کلیوی، اهمیت ویژه ای در تعیین علت اولیه بیماری مورد نظر دارند. تستهای مختلفی وجود دارند که در بررسی عملکردکلیه اطلاعات مفیدی به ما میدهند مانند NGAL، اندازه گیری کراتینین سرم، کلیرانس کراتینین، سیستاتین C و بتا-۲ میکروگلوبولین.