فروش محیط کشت آزمایشگاهی – برای مطالعه میکرو ارگانیسم ها و شناسایی آنها، که امروزه از مهمترین روش های تشخیصی در باکتری شناسی است باید از یک بستر مناسب که شرایط لازم جهت رشد سلول ها را در آزمایشگاه تامین کند استفاده کنیم. برای کشت موفق باید تمامی شرایط از جمله مواد غذایی، دما، رطوبت کافی، نمک، PH مناسب، حضور یا عدم حضور اکسیژن در نظر گرفته شود. مطالعه زیاد درباره میکروارگانیسم ها و نحوه زندگی آنها باعث شده که تاکنون انواع زیادی از محیط ها با ترکیبات متفاوت برای استفاده در آزمایشگاه های میکروبیولوژی تهیه شود.
محیط های کشت جامد: این محیط ها دارای یک ماده سفت کننده به نام آگار (Agar) هستند. آگار کربوهیدرات غیر قابل متابولیسم و کلوئیدی است و از نوعی جلبک دریایی به نام ژلیدیوم (Geledium) به دست آمده است. این ماده در حرارت ۸۰-۱۰۰°C در آب حل شده و در حرارت های پایین تر از ۴۵°C جامدمی شود. این محیط ها کاربرد فراوانی دارند و می توان آنها را در لوله و یا پلیت تقسیم کرد.از محیط های جامدروتین می توان به محیط های نوترینت آگار(Nutrient Agar )و مولر هینتون آگار (Hinton Agar Muller) اشاره کرد.
محیط های کشت نیمه جامد: مقدار آگار این محیط ۲-۵gr/lit است و در بیشتر موارد جهت بررسی حرکت باکتری به کار می رود. مانند محیط SIM
محیط های کشت مایع یا براث: این محیط ها آگار نداشته، در هر درجه حرارتی مایع بوده و فقط در لولهاستفاده می شوند مانند محیط نوترینت براث (NB) و مولر هینتون براث (Muller Hinton Broth)
محیط های کشت دوفازی: مانند محیط کشت کاستاندا (Castaneda) که جهت کشت باکتری هایی مانندبروسلا به کار می رود. این محیط ها از یک فاز جامد آگار ۵% به صورت اسلنت و یک فاز مایع تشکیل شده اند.هر دو فاز مایع و جامد در این محیط ها از یک ترکیب ساخته می شود، مانند BHI آگار و BHI براث و یا بروسلا آگار و بروسلا براث.
محیط های کشت پایه: این دسته محیط ها دارای کمترین غلظت از ترکیبات اساسی برای رشدباکتری ها هستند مانند محیط های نوترینت آگار
محیط های کشت غنی شده: به محیط پایه ترکیباتی مانند خون، عصاره مخمر و … اضافه می شودتا غنی تر شود مانند محیط بلاد آگار
محیط های کشت انتخابی: این محیط ها موادی دارند که از رشد بسیاری از باکتری ها جلوگیری کرده و تنها به باکتری های ویژه ای اجازه رشد می دهند مانند محیط کشت مانیتول سالت آگار (Mannitol Salt Agar) که دارای قند مانیتول و ۵% کلرید سدیم می باشد و فقط باکتری هایی می توانند در چنین محیطی رشد کنند که بتوانند در مقابل این غلظت کلرید سدیم مقاوم باشند.
محیط های کشت افتراقی: به علت داشتن ترکیباتی ویژه، کلنی باکتری های مختلف را از یکدیگر متمایز می سازند. از این دسته می توان از محیط کشت مک کانکی آگار (Mac Conkey) و ائوزین متیلن بلو آگار (EMB) که دارای لاکتوز و معرف شیمیایی هستند نام برد.
محیط های کشت انتقالی: در مواردی که بین نمونه برداری و کشت نمونه فاصله زمانی وجود دارد از محیط ترانسپورت استفاده می شود. این محیط ها بافرهای نمکی هستند که باکتری را زنده نگه می دارند بدون اینکه تکثیر پیدا کنند مانند محیط استوارت (Stuart medium) و یا محیط کری بلر (Cary & Blair medium)
محیط های بیوشیمیایی: با استفاده از این محیط ها، می توان باکتری ها را بر اساس خواص بیوشیمیایی گوناگون مانند تخمیر قندها، نوع منبع کربن، حرکت، تولید گاز، ذوب ژلاتین و غیره شناسایی کرد.