کیت HCV Ag / HCV Ab | کیت هپاتیت C

ویروس هپاتیت HCV

هپاتیت، به منظور ایجاد التهاب درکبد است. این التهاب می تواند در اثر ویروس های هپاتیت A، B، C، D، E، و یا حتی G ایجاد شود و یا در اثر مصرف بیش از حد الکل و مصرف دارو.

ویروس هپاتیت

ویروس هپاتیت C باعث عفونت حاد و مزمن می شود. عفونت HCV جدید معمولاً بدون علامت است. برخی از افراد به هپاتیت حاد مبتلا می شوند که یک بیماری تهدید کننده زندگی نیست. حدود ۳۰٪ (۱۵-۴۵٪) از افراد آلوده به طور خودجوش ویروس را ظرف ۶ ماه بدون هیچگونه درمانی پاک می کنند. ۷۰٪ باقیمانده (۵۵-۸۵٪) از افراد به عفونت مزمن HCV مبتلا می شوند. در بین مبتلایان به عفونت مزمن HCV، خطر سیروز بین ۲۰ تا ۳۰ درصد در طی ۲۰ سال متغیر است.

نحوه انتقال HCV

ویروس هپاتیت C یک ویروس منتقله از خون است. بیشترین موارد انتقال از طریق:

تزریق دارو واستفاده از وسایل تزریقی مشترک

استریل نکردن تجهیزات پزشکی و استفاده مجدد از آن ها (به ویژه سرنگ و سوزن)

انتقال خون و فرآورده های خونی

فعالیت های جنسی که منجر به قرار گرفتن در معرض خون می شود.

HCV همچنین می تواند از نظر جنسی منتقل شود و از مادر آلوده به نوزاد خود منتقل شود. با این حال، این حالت های انتقال کمتر رایج است. هپاتیت C از طریق شیر مادر، غذا، آب یا تماس های عادی، مانند آغوش گرفتن، بوسیدن و به اشتراک گذاشتن غذا یا نوشیدنی با فرد آلوده پخش نمی شود.

ویروس هپاتیت C

علائم HCV

علائم HCV در دوره کمون هپاتیت C از ۲ هفته تا ۶ ماه متغیر است. به دنبال عفونت اولیه، تقریباً ۸۰٪ از افراد علائمی از خود نشان نمی دهند. افرادی که علائم HCV حاد دارند ممکن است تب، خستگی، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ ، درد شکم، ادرار تیره، مدفوع به رنگ خاکستری، درد مفاصل و زردی (زردی پوست و سفیدی چشم) نشان دهند.

تست و تشخیص HCV

کیت HCV یکی از روش های تست وتشخیص است،از آنجا که عفونت های جدید HCV معمولاً بدون علامت هستند، افرادی که به تازگی به عفونت مبتلا شده باشند، به ندرت تشخیص داده می شوند. در افرادی که به عفونت مزمن HCV مبتلا می شوند ، عفونت نیز غالباً تشخیص داده نمی شود، زیرا تا زمان اسیب جدی به کبد، عفونت بدون علامت است.

مراحل تشخیص HCV

HCV در ۲ مرحله تشخیص داده می شود:

آزمایش آنتی بادی های ضد HCV با آزمایش سرولوژیک، افرادی که به این ویروس آلوده شده اند را مشخص می کند.

اگر این تست برای آنتی بادی های ضد HCV مثبت باشد ، برای تأیید عفونت مزمن، آزمایش اسید نوکلئیک برای ریبونوکلئیک اسید (RNA) لازم است. زیرا حدود ۳۰٪ از افراد آلوده به HCV به طور خودجوش عفونت را با پاسخ ایمنی قوی بدون نیاز به درمان پاکسازی می کنند. اگرچه این افراد دیگر آلوده نیستند، با این وجود، هنوز هم آنتی بادی های ضد HCV را آزمایش می کنند.

بعد از تشخیص فرد به عفونت مزمن HCV، باید میزان آسیب کبدی (فیبروز و سیروز) را انجام دهد. این ازمایش می تواند با بیوپسی کبد یا از طریق انواع تست های غیر تهاجمی انجام شود. از میزان آسیب کبدی برای هدایت تصمیمات درمانی و مدیریت بیماری استفاده می شود.

تشخیص زودرس می تواند از مشکلات سلامتی ناشی از عفونت جلوگیری کرده و از انتقال ویروس جلوگیری کند. WHO آزمایش افرادی را که احتمالاً در معرض خطر عفونت هستند ، آزمایش می کند.

جمعیت در معرض خطر عفونت HCV عبارتند از:

• افرادی که مواد مخدر تزریق می کنند؛
• افراد در زندانها و سایر مناطق بسته؛
• افرادی که از طریق سایر راه های مدیریت مواد مخدر (غیر تزریقی) استفاده می کنند.
• افرادی که از داروهای داخل بینی استفاده می کنند.
• دریافت کنندگان فرآورده های خونی آلوده یا اقدامات تهاجمی در مراکز بهداشتی و درمانی با کنترل نامناسب عفونت.
• کودکان متولد شده از مادرانی که مبتلا به HCV هستند.
• افراد دارای شریک جنسی که مبتلا به HCV هستند.
• افراد مبتلا به عفونت HIV؛
• زندانیان یا افراد قبلاً زندانی شده؛
• افرادی که خال کوبی یا سوراخ کرده اند.

درمان HCV

یک عفونت جدید با HCV همیشه نیازی به درمان ندارد، زیرا پاسخ ایمنی در بعضی از افراد عفونت را پاک می کند. اما ، هنگامی که عفونت HCV مزمن شود، درمان لازم است. عفونت هپاتیت C با داروهای ضد ویروسی برای پاک کردن ویروس از بدن درمان می شود. اگرچه واکسنی برای هپاتیت C وجود ندارد،اما پزشک به احتمال زیاد توصیه می کند واکسن هایی را علیه ویروس های هپاتیت A و B دریافت کنید.

منابع :

https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/hepatitis-c

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/hepatitis-c/diagnosis-treatment/drc-20354284

 اوج آزما پلاست اراِئه دهنده انواع کیت HCV شامل PCR، الایزا و کمی لومینسانس میباشد. جهت کسب اطلاعات بیشتر و خرید کیت HCV با ما تماس بگیرید (اینجا کلیک کنید).